Une course pour porter l'appareil photo à réparer de l'autre coté du lac, puis retour pour filer à la pizzeria (Mediterraneo) & dîner avec Jacques, il pleut un peu fort mais ça n'est guère gênant.
Le lendemain début du congrès & une autre ambiance, dans un hôtel de luxe qui nous choque encore plus après ce voyage dans le nord... Une semaine entre deux avec des moments agréables: retrouver l'espéranto, le parler avec des amis brésiliens, japonais, indonésiens...assister à des conférences, des débats, des soirées intéressant(e)s, parcourir Hanoï encore et visiter le musée de l'ethnologie (des minorités) avec un regard différent, terminer le congrès avec une joyeuse équipe... & des moments plus en demi teintes: faire connaissance avec la police de Hanoï après le vol de mon appareil photo (très bien réparé 2 jours avant), ne plus sentir l'ambiance particulière qui nous unissait lors de ce voyage, et puis faire un décompte rapide - 6j, - 5j.... avant le départ.
Une dernière belle mais un peu mélancolique halte au bord du lac: un jus de fruit & des "french fries", écrire l'article demandé par Alex sur mon sentiment sur ce premier Congrès Universel, et admirer le paysage lumineux du lac à la nuit tombée pour l'imprimer sur sa rétine pour plus tard, retour à l’hôtel par le dédale des rue animées (c'est samedi soir) de la vieille ville.
Dimanche midi, taxi pour l'aéroport, le paysage d'un autre Hanoï, grande métropole contemporaine, regard différent de celui étonné de l'arrivée et des indices, tout de même, qui la relient au Hanoï que je connais (maisons en hauteur, pagodes, les cyclos toujours), à mieux connaitre lors d'un prochain voyage!
Oh oui un prochain voyage, dans cette ville, ce pays attachant, dont j'ai seulement perçu quelques réalités par une porte entrouverte, ça me tente fort (mais un peu plus tôt dans la saison pour éviter la chaleur trop forte)
Et pour clore provisoirement ce blog je voudrais envoyer un amical salut aux amis rencontrés: Jacques, (& Kimtwo), Minh, notre sympathique chauffeur, Loan & Martine, Olivier & les guides Dao, Tung & ses collègues du Hanoï Memory & tous les amis vietnamiens du congrès ou ceux qui nous ont souri aux hasard des balades, faire un coucou aussi à mes compagnons de voyage, Véro, Seb & Jean Claude.
Le Vietnam est un beau pays, allez y faire un long tour...
 |
| Minh avec une jeune lolo |
 |
| Martine & Loan |
Le Congrès Universel à Hanoï/ Universala Kongreso en Hanojo
(résumé! & possibilité de traduction sur le coté pour les non espérantistes)
Mia
unua UK (Martine (Montpellier)
Mi
jam partoprenis, en 2010, la 6an azian kongreson en Ulahn Bator post esperanta
karavano per la transsiberia trajno ; bela sperto, ĉar , tiu epoke, mi nur
komencis lerni esperanton. Tie, miaj geamikoj ofte diris min « vi nepre
devas partopreni UKn, kiu estas pli granda, pli mirida renkontiĝo ». Do,
kiam mi aŭdis, ke UK okazos Vjetnamie, mi tuj aliĝis. Mi frue alvenis Vjenamien
por iom viziti tiun landon, jam tre kara al mia koro (dum la jaroj 70, sur la
stratoj, mi kriis & postulis Pacon por Vjetnamio) ; la Universala Kongreso
okazis la lastan semajnon de mia restado.
Tute
ne eblas rakonti tiun semajnon nur per kelkaj vortoj, sed mi provos traduki mian
senton.
Miaj unuaj impresoj estis tre kontrastaj : tute ne agrabla, tiu luksega hotelo
Melia, eĉ tute malsimila al miaj sentoj pri eo & cetere, laŭ mi, ĝi vere
malhelpis havi bonan etoson. Ne tro agrabla, ankaŭ, la unuaj tagoj, kiam oni
neniun konas, mi iafoje sentis grandajn momentojn de soleco…
Tamen,
mi multe ŝatis, la unuan vesperon, la foiron en granda salono, kie mi renkontis
multajn interesajn naciajn asociojn.
Estis bela vespero & por mi, pli bona konatiĝo de la movado(pli kompleksa
ol mi imagis).
Post
la tre longa & tre solena inaŭguro, la kongreso vere komenciĝis. Multaj interesaj
prelegoj, renkontiĝoj, sed malfacile elekti ( & trovi la taŭgan informon en la kongresa libron, vera
defio !). Mi elektis partopreni la amuzan kurson por mezniveloj & per
tiu, renkontis plurajn samideanojn ; tio eblis nin iri iom pli proksime ol
la tradiciaj & kutimaj sed tute ne sufiĉaj « Kiu vi estas ? El
kia lando ? ». La vesperaj spektakloj estis ankaŭ okazoj por babili kun esperantistoj el
ĉiuj landoj.
Mi
ankaŭ ege ŝatis la grandan libroservon, mi ne imagis, ke tiom da libroj estis
edonitaj (& multe miris la belajn infanlibrojn).
Jes,
estis interesa kongreso, mi lernis, miris,
sentis scivolemon & deziron (legi,
agi). Mi ankaŭ babilis, konatiĝis, eĉ amikiĝis kun kelkaj samideanoj &
multe ridis dum la aŭksio prezentita de H. Tomkin( kiu ankaŭ prezentis –alie
tage- interesan prelegon pri poezio).
Sed
mi nenion rakontas se mi ne parolas pri la vjetnamaj gejunuloj !
Ili
vere estis la pli bela surprizo de mia UK. Belega teamo, ĉiam ridanta, ĉiam
pretaj helpi… estas ili kiuj vere kreis varman etoson. Dum la lasta vespero,
kia mirinda sperto spekti tiujn gejunulojn kun aliaj el Indonezio, Nepalo (&
kelkaj el ni, el Francio), kiuj gaje
kantadis, ridis & ĝojis esti kune, atendante la buson.
Jes,
tiu lasta vespero, tiu kongreso restos en mia memoro
(& tiun belan vesperon, miaj geamikoj
diris min « vi devas nepre partopreni
IJK »….)
Martine
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire